Obręcz barkowa, nazywana również obręczą kończyny górnej, to elastyczna struktura kostna, która łączy kończyny górne z tułowiem i umożliwia ich dużą ruchomość. Składa się z dwóch kości po każdej stronie ciała: 

• obojczyka 

• łopatki. 

Z przodu obojczyki łączą się z rękojeścią mostka w stawach mostkowo–obojczykowych, co stanowi jedyne bezpośrednie połączenie obręczy barkowej z osią szkieletu. Z tyłu natomiast łopatki nie mają bezpośredniego połączenia kostnego z kręgosłupem czy żebrami, są stabilizowane i poruszane przez liczne mięśnie. 

Dzięki takiej budowie obręcz barkowa nadaje kończynie górnej wyjątkową swobodę ruchów w wielu płaszczyznach.

Łopatka 

Łopatka, zwana potocznie łopatką barkową, łączy się z resztą szkieletu poprzez obojczyk. Nie jest bezpośrednio połączona z kręgosłupem ani żebrami. 

Jej ruchy odgrywają kluczową rolę w poruszaniu ramieniem. Łopatka łączy się z kością ramienną w stawie ramiennym oraz z obojczykiem w stawie barkowo-obojczykowym. Ma kształt trójkątnej, płaskiej kości i stanowi miejsce przyczepu dla około 17 mięśni.